MVVM cz.1 - INotifyPropertyChanged

Interfejs INotifyPropertyChangedPropertyChanged znany jest prawdopodobnie każdemu programiście C#. Interfejs ten zawiera jedynie jedno zdarzenie

public event PropertyChangedEventHandler PropertyChanged;

które powinniśmy odpalić w momencie gdy dana właściwość zostanie przez nas zmieniona. Dzięki temu dowolny obiekt, który będzie nasłuchiwał zmian danej właściwości zostanie o tym poinformowany. Przykładowa klasa implementująca ten interfejs może wyglądać w następujący sposób:

public class ViewModelBase : INotifyPropertyChanged
    {
        public event PropertyChangedEventHandler PropertyChanged;
        public void NotifyPropertyChanged(string propertyName)
        {
            if (PropertyChanged != null)
                PropertyChanged(this, new PropertyChangedEventArgs(propertyName));
        }

        private string viewModelName;
        public string ViewModelName
        {
            get { return viewModelName; }
            set
            {
                viewModelName = value;
                NotifyPropertyChanged("ViewModelName");
            }
        }
    }

Jak widać została stworzona funkcja pomocniczna

public void NotifyPropertyChanged(string propertyName)

którą wywołujemy w setterze danej właściwości, podając w parametrze nazwę tej właściwości.
Niestety podejście takie jest bardzo podatne na błędy. Po pierwsze bardzo łatwo można przekręcić nazwę właściwości, a co gorsze rozwiązanie takie nie jest uwzględniane podczas refactoringu. Dlatego też w celu poprawienia naszego rozwiązania skorzystamy z mechanizmów dostarczanych przez Expression Trees.
Po pierwsze zmieniamy funkcję

public void NotifyPropertyChanged(string propertyName)

na

public void NotifyPropertyChanged(Expression<Func<object>> propertyExpression)
{
if (PropertyChanged == null) return;
                PropertyChanged(this, new PropertyChangedEventArgs(GetPropertyName(propertyExpression)));
}

funkcja pomocnicza GetPropertyName ma następującą postać

private string GetPropertyName(Expression<Func<object>> propertyExpression)
        {
            var unaryExpression = propertyExpression.Body as UnaryExpression;
            var memberExpression = unaryExpression == null ? (MemberExpression)propertyExpression.Body : (MemberExpression)unaryExpression.Operand;
            var propertyName = memberExpression.Member.Name;
            return propertyName;
        }

Teraz wystarczy prosty zapis

NotifyPropertyChanged(()=> ViewModelName)

który odwołuje się bezpośrednio do właściwości a nie jej nazwy. Dzięki temu kod w całości zostanie zrefaktoryzowany. Rozwiązanie to jest teoretycznie odrobinę wolniejsze od używania stringów, jednak w praktyce jest to niezauważalne.
Można również funkcję

string GetPropertyName(Expression<Func<object>> propertyExpression)

wyciągnąc do osobnej klasy i zrobić z tej funkcji extension method.

public static string GetPropertyName(this object obj, Expression<Func<object>> propertyExpression)
        {
            var unaryExpression = propertyExpression.Body as UnaryExpression;
            var memberExpression = unaryExpression == null ? (MemberExpression)propertyExpression.Body : (MemberExpression)unaryExpression.Operand;
            var propertyName = memberExpression.Member.Name;
            return propertyName;
        }

Od teraz wystarczy, że zaimportujemy odpowiedni namespace i możemy wykorzystać naszą funkcję w każdej klasie.